-
1 buzz
[bʌz] 1. nbrzęczenie nt2. viinsect, saw brzęczeć3. vtperson przywoływać (przywołać perf) (za pomocą telefonu wewnętrznego, brzęczyka itp); ( AVIAT) przelatywać (przelecieć perf) lotem koszącym nad +instrto give sb a buzz ( inf) — przekręcić ( perf) do kogoś (inf)
Phrasal Verbs:- buzz off* * *1. verb1) ((of an insect) to make a noise by beating its wings eg when flying: The bees buzzed angrily.) brzęczeć2) (to be filled with or make a similar noise: My ears are buzzing; The crowd was buzzing with excitement.) szumieć2. noun((sometimes with a) a buzzing sound: a buzz of conversation.) brzęczenie, gwar- buzzer
См. также в других словарях:
szumieć — I ndk VIIa, szumiećmi, szumiećmiał «powodować, wytwarzać, wydawać szum» Morze, rzeka, wodospad szumi. Deszcz, drzewo, las, wiatr szumi. Czajnik, samowar, odkurzacz, wentylator szumi. Potok, strumień szumi po kamieniach. Sztandary, szturmówki… … Słownik języka polskiego
ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… … Słownik frazeologiczny
ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… … Słownik języka polskiego
